Божиќ се славеше рано. Фреј Педро де Ганте раскажува во 1528 година, само седум години по освојувањето.
И тоа е дека целото нивно обожавање на своите богови пееше и танцуваше пред нив ... и како што го видов ова и дека сите нивни песни беа посветени на нивните богови, јас составив многу свечени метри кога Бог стана човек за да ја ослободи човечката лоза и како се роди од Дева Марија, останувајќи чист и без дамки ... и тогаш, кога се приближи Велигден, имав Индијанци од целиот регион и во дворот што беше исполнет со пукање, тие пееја истата ноќ на Рождество: Денес се роди Искупителот на светот.
Оваа композиција може да се смета како прва божиќна песна во Мексико. Неговото потекло потекнува од Шпанија од 15 век. Отпрвин имаа вулгарен и често lovingубовен карактер. Додека пак, во Нова Шпанија тие секогаш имаа религиозна содржина и беа специјално посветени на Божиќ. После „Денес се роди Спасителот на светот“ имаше и други автори, и свештени лица и лаици кои создадоа многу популарни божиќни песни.
ШТО МИ СЕ САКА ТОА ШТО ГО БЕДАМ / ПОРАДИ
ВЕДИО ВИДЕО МОЈОТ „ПАГР“ САКА / ВЕЕ ОБОЕН
ОД НАШОТО ТЕЛО / ДА ДОСТАВЕМЕ ОД
АКС-VАВИЛ / ТУКА ГИ ОВИЕ ОВИЕ Индијанци /
ПОЛНО САНТА АЛЕГРА / ЗАСТАНЕТЕ СО
ВАШИОТ „ПАГРЕ“ / И СО ВАШИОТ „МАГРЕ’МАРА“.
АНОНИМЕН АВТОР, XVI век.
Имаше и шпански поети, чие дело беше направено во Мексико, како што се Фернан Гонзалес де Еслава и Педро Трехо. Вториот напиша вистински теолошки трактати, чија содржина беше доведена во прашање од Светата инквизиција. Веќе во XVII век, Сор Хуана Инес де ла Круз ни остави неколку новогодишни песни.
Во 1541 година, Фреј Торибио де Мотолинија ги напишал своите спомени, каде раскажувал дека во Тлаксала за Божиќните празници, домородците ги украсувале црквите со цвеќиња и билки, ширеле буриња на подот, им влегувале на влезот танцувајќи и пеејќи и секој од нив носел букет цвеќе. во раката. Во патиовите се палеа огнови, а на покривите се палеа факели, луѓето пееја и играа тапани и ranвонеа.
Сите слушнаа миса, оние што не се вклопија во храмот останаа во атриумите, но сепак клекнаа и се прекрстуваа. За денот на Богојавление тие ја донесоа afвездата од далеку, влечејќи низа; Пред ликот на Богородица и Дете Бог тие понудија свеќи и темјан, гулаби и потполошки што ги собраа за таа пригода. Во текот на третата деценија на 16 век, Фреј Андрес де Олмос ја компонираше „Авто де ла Адорасион де лос Рејес Магос“, што е сигурно верската драма што ја разгледува Мотолинија, велејќи: и некои години тие претставуваа автоматско нудење.
Се славеше и канделарија. На оваа прослава, восоците што биле користени во поворки биле донесени за благословување и чувани да се нудат по повод болести и природни катастрофи.
Такви беа празниците на Рождеството на Господ за време на раните денови на христијанизација, што Хуицилопохтли веќе беше заборавен. Интелигенцијата на евангелизаторите да користат автохтони средства за солемнизирање на религиозни дела како што се цвеќиња, придонеси, песни, музика и танци, овозможи брзо прифаќање на новата религија, која беше претставена со обреди што им беа познати на новите конвертирани.
Во прегледите на Мотолиниа, има елементи што продолжуваат да се одржуваат на мексиканскиот Божиќ: песните, светлата и можно е „Авто де ла Адорасион де лос Рејес Магос“ да е токму тоа што подоцна го предизвикало пастореласот. Останатите што денес ги сочинуваат прослави на крајот на годината беа постепено вклучени, сè додека немаа свечености со изразени мексикански карактеристики.
